Van alle hondenrassen die ik leuk vindt - en eigenlijk vind ik alle rassen wel leuk, ze hebben elk hun leuke punten - springt er voor mij echt eentje bovenuit. Dit zijn de herders, en dan met name de Duitse herders. Het imago van deze honden is niet heel positief, maar als je herders goed opvoed zijn het fantastische, loyale, sociale en werkwillende honden.
Met goed opvoeden bedoel ik trouwens niet 'met harde hand' want herders zijn - in tegenstelling tot wat vele mensen denken - heel erg gevoelig en zachtaardig. Dus met goed opvoeden bedoel ik: Consequent, liefhebbend en op zachte wijze, veel beweging, én hersensport! Deze honden hebben echt veel uitdaging nodig. Het zijn dan ook geen honden die voor elke baas geschikt zijn.
Mijn liefde bij herders is begonnen toen ik eind 2009 de vraag kreeg of ik het Duitse herderpupje Sam wilde uitlaten. Sam heb ik in al die jaren heel goed leren kennen. Ik heb geholpen haar - de naam doet anders vermoeden, maar het is een teefje - op te voeden, veel met haar gewandeld en gespeeld. Als ik met haar wandel, dan heb ik aan een half woord genoeg om haar duidelijk te maken wat ik wil; andersom is zij voor mij ook enorm goed leesbaar en met het verdraaien van het puntje van haar oor zie ik vaak al wat ze van plan is. Er zijn meerdere mensen die haar uitlaten, dus ik vind het een enorm compliment als de baasjes zeggen dat ze mij ook vragen omdat ze het zo leuk vinden hoe wij op elkaar reageren.
Buiten Sam laat ik nog meer herders uit. Degenen die ik hier nog wil noemen zijn 6 tervuerense herders die in één gezin wonen, bij een goede fokster. Dit klinkt veel, maar het valt heel erg mee. Ze zijn namelijk goed opgevoed en erg sociaal.
Ik leerde hun vrouwtje kennen toen ik nog op de hondenschool les gaf. Zij kwam bij mij in de groep met het pupje Macy, waar ik al snel een zwak voor had. Op een gegeven moment werd ik gevraagd om haar te helpen met het uitlaten als ze zelf later thuis was. Zo kwam ik voor het eerst bij hun thuis.
Toen waren het nog 7 honden: Het oudje Aaron, de alphareu Djego, de vrolijke sociale reu Joran, de alphateef Djenna, het vrolijke teefje Tarja, eigenwijze Macy en puppenkindje Inouk. In 3 keer liet ik ze uit, de samenstelling wisselde per wandeling.
Helaas is Djenna intussen overleden.
Het is een leuke groep, ze zijn allemaal heel lief en ik kom daar altijd van terug onder de krassen; omdat ze zo blij zijn om me te zien en ze tegen me opspringen, is dat niet te voorkomen.
Laatst sprak ik met de 9-jarige zoon van het vrouwtje. Hij zei dat hij dacht dat ik het wel hele leuke honden vond, dit bevestigde ik. Vervolgens zei hij dat hij dacht dat als ik er 2 mee zou mogen nemen, ik dat zou doen.
"Ik zou ze alle 6 meenemen," grapte ik terug, maar ik zou het zo doen als het nodig was. Wat een fantastische honden zijn het, het is altijd leuk om daar te komen en mee te mogen maken hoe blij zo'n groep is als ik kom.
Een fijne zondag nog; tot volgende week!
Groetjes, Bernadette
Hieronder nog wat foto's van deze mooie honden.
Oudje Aaron
Macy met op de achtergrond Inouk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten